ارتباط بین نیمرخ های انگیزشی و مراحل تغییر رفتار تمرینی در دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین نیمرخ های انگیزشی و مراحل مختلف تغییر رفتار تمرینی در دانشجویان دختر و پسر دانشگاه­های تهران بود. بر این اساس، تعداد 400 دانشجوی دختر و پسر به­صورت نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای انتخاب و پرسش­نامه­های مراحل تغییر رفتار تمرینی (کاردینال) و نیمرخ های انگیزشی (پلیتر و همکاران) را تکمیل کردند. به­منظور بررسی الگوهای انگیزشی مراحل تغییر رفتار، چهار خوشه انگیزشی (نیمرخ انگیزش خودتعیین، نیمرخ انگیزش متوسط، نیمرخ انگیزش غیرخودتعیین، نیمرخ بی­انگیزشی) استخراج شد. به­منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از ضریب همبستگی رتبه­ای اسپیرمن برای بررسی ارتباط بین خرده­مقیاس­های نیمرخ انگیزشی (انگیزه درونی­دانشی، انگیزه درونی­اجرایی، انگیزه درونی­برانگیخته، نظم­دهی درون­فکنی­شده، نظم­دهی تشخیصی، انگیزه بیرونی و بی­انگیزشی)  و مراحل تغییر رفتار تمرینی استفاده شد. همچنین برای بررسی ارتباط بین خوشه­های انگیزشی و مراحل تغییر رفتار و همچنین بررسی ارتباط بین جنسیت و مراحل تغییر رفتار از آزمون خی دو به­وسیله ایجاد جدول­بندی متقاطع استفاده شد. نتایج نشان داد که بین مراحل تغییر رفتار تمرینی و نیمرخ­های مختلف انگیزشی به استثنای بی­انگیزشی، ارتباط مثبت معناداری وجود دارد. ارتباط بین مراحل تغییر رفتار تمرینی و بی­انگیزشی، منفی و معنادار بود. در خوشه اول (نیمرخ انگیزشی خودتعیین)، افراد بیشتر در مراحل سوم، چهارم و پنجم و افراد در خوشه چهارم، بیشتر در مراحل اول، دوم و سوم، طبقه­بندی شدند. نتایج این پژوهش  به­طور شفاف نشان می­دهد که درونی­شدن انگیزش رفتار تمرینی نقش بااهمیتی در حفظ رفتار تمرینی برای مدت طولانی بازی می ­کند.